64 : กายภาพบำบัดในกิจกรรมประจำวัน ตอนที่ 1 กระติกน้ำดื่มสแตนเลส

สวัสดีครับ เพื่อนๆ ที่ตามอ่านบทความของผม บทความคราวนี้ จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับ การที่ผมต้องตอบคำถามจากคนรู้จักทั้งเก่า และใหม่ ถึงลักษณะภายนอกที่ได้พบเห็นผม เช่น คุณหมอที่เคยรักษาผมบอกว่า ผมดูดีกว่าที่คิด ถ้าเทียบกับอาการที่เป็น หรือผมเคยถูกคนต่อว่า ว่าทำไมไม่ขยับรถ มันขวางรถคันอื่น ผมจึงต้องบอกว่าพิการ จากนั้นเขาก็ให้ผมปลดเบรคมือ ซึ่งผมทำไม่ได้ ก็โดนว่า แค่นี้ไม่ยอมทำให้ เป็นต้น หรือแม้แต่เพื่อนผู้พิการบางท่าน ที่ดูอาการผมแล้วน่าจะดี ดูแข็งแรง

ผมจึงพยายามหาทางแก้ไข และนำหลักการของการทำกายภาพบำบัดมาสอดแทรกในกิจกรรมประจำวัน ซึ่งง่ายมากๆ นะครับ มันก็คือการพยายามจะใช้ชีวิตในกิจกรรมนั้นๆ ให้ใกล้เคียงกับคนปกติมากที่สุด เท่าที่จะทำได้ โดยผมจะยกตัวอย่างเป็นตอนๆ ไปนะครับ เพราะผมรู้สึกว่าบทความในลักษณะนี้ ผมสามารถพิมพ์ได้สบายๆ เนื่องจากอยู่ตรงหน้าทุกวัน

เริ่มจากเจ้า "กระติกน้ำสแตนเลส" คู่หูผมเลยครับ เจอกันทุกวัน ซี้ปึก ที่สำคัญเป็นกระติกที่แฟนผมซื้อให้ครับ เห็นกระติกก็นึกถึงหน้าแฟนครับ ตัวมันน่าจะหนักเกือบ 1 กิโลกรัม พอเติมน้ำเต็มน่าจะหนักสัก 1.50 กิโลกรัม ผมเรียกมันว่า "ติกคุง" เรียกคนเดียวนะครับ แต่ไม่ได้บอกใคร .....อ่านต่อ



No comments:

Post a Comment

Follow me on Twitter
Visit me on Facebook