55 : สายสวนตัน ติดเชื้อ และกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ช่วงพฤษภาคม - มิถุนายน ปี 2551 ตอนที่ 2

สวัสดีครับ เพื่อนๆ จากตอนแรก (ตอนที่ 54 : สายสวนตัน ติดเชื้อ และกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ช่วงพฤษภาคม - มิถุนายน ปี 2551 ตอนที่ 1 ) ซึ่งผมได้ค้างไว้ว่า การติดเชื้อคราวนี้ ทำให้เกิดเหตุการณ์บางอย่างกับผม ซึ่งถือว่าน่าจะเป็นครั้งแรกก็น่าจะได้ เพราะว่ามันมากจนน่า จะเกินไปหน่อย

ขั้นตอนของการลำดับอาการของ "ปัสสาวะเล็ด" ตามความเข้าใจของผมนะครับ

ติดเชื้อจากการเปลี่ยนสายสวน >> ในกระเพาะปัสสาวะเกิดตะกอน >> ทำให้สายสวนเริ่มตัน (ปัสสาวะออกมาจากกระเพาะปัสสาวะไม่ได้) >> ปัสสาวะในกระเพาะปัสสาวะล้นย้อนไปที่กรวยไต (กรวยไตบวม) >> เริ่มมีปัสสาวะเล็ดออกมาบ้าง

ที่เกริ่นมาตั้งแต่ตอนแรก จนถึงตอนนี้ ก็เพียงแต่จะเล่าให้ฟังว่า มีอยู่วันหนึ่งครับ ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นวันพฤหัสบดีที่ 26/6/2551 ช่วงเช้าผมกำลังจะออกจากบ้าน (ซึ่งตอนนี้เป็นอาคารพาณิชย์ ใกล้เทศบาลปากเกร็ด) ซึ่งติดริมถนน (บริเวณห้ามจอดตลอดเวลาด้วยครับ) รถมาจอดหน้าบ้านแล้วครับ ปรากฏว่าปัสสาวะผมซึมจนกางเกงใน กางเกงวอร์มเปียกหมดเลยครับ จึงต้องเปลี่ยนใหม่หมด ข้างล่างเลย ทุลักทุเล พอสมควร

พอขึ้นรถเพื่อจะไปกรมสรรพากร ก็เจอ "ใบสั่ง" เลยครับ ดังนั้นหลังจากที่ไปกรมสรรพากรแล้ว ก็รีบไปที่ สภ.ปากเกร็ด (ตรงข้ามโรงเรียนหอวัง นนทบุรี) ทันที เพื่อไปชี้แจงกับเจ้าที่ตำรวจว่า ทางเราไม่เจตนา (ปัสสาวะเล็ดแท้ๆ เลยครับที่เป็นต้นเหตุ) ผมเป็นผู้พิการ จะให้ผมทำอย่างไร ซึ่งก็ไม่มีอะไรแนะนำผม แต่ก็มีนายตำรวจสัญญาบัตรท่านหนึ่ง เซ็นต์ชื่อให้ และจ่ายค่าปรับ 100 บาท เห็นไหมครับ "ฉี่ซึม" หรือ "ปัสสาวะเล็ด" ก็ทำให้เสียตังค์ได้เหมือนกัน

ช่วงบ่ายผมต้องเข้าประชุมกับทาง สำนักงานส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ (พก.) ซึ่งเป็นการพาลูกค้าไปพบผู้ใหญ่ฝ่ายบริหาร เกี่ยวกับ "โครงการหางานเพื่อเพื่อนผู้พิการ ครั้งที่ 2" ครับ ปรากฏว่าช่วงก่อนประชุมเสร็จ ผมมีอาการเกร็งช่วงขาค่อนข้างมาก แล้วผมก็ได้กลิ่นปัสสาวะครับ เซ็งเลยครับ มันแย่มากๆ เลยครับ กางเกงผมเปียกไปหมด แฉะหมดเลย เยอะด้วย อายมากๆ ครับ ดีที่ติดบลูแพดมาทั้งห่อ เลยได้ใช้ไปหลายแผ่น แต่ในสมองคิดอย่างเดียวครับว่า ต้องไปหาหมอให้เร็วที่สุด เพราะกลัวอันตรายที่จะเกิดกับไต และกระเพาะปัสสาวะ ครับ จึงรีบโทรนัดคุณหมอที่โรงพยาบาลพญาไท 1

วันอังคารที่ 1/7/2551 ก็ไปตามที่นัดกับนางพยาบาล ถึงพญาไท 1 ที่หน้าห้อง 41 ใกล้ห้องฉุกเฉิน มาถึงปุ๊บ ก็มัดสายด้วยหนังยางทันที (การ Clamp สาย) ทานน้ำครึ่งลิตร พอรู้สึกขนลุกที่แขนซ้าย นางพยาบาลก็นำเข็มฉีดยามาดูดปัสสาวะเพื่อไปตรวจวิเคราะห์หาเชื้อ จากนั้นก็ไปรอให้คุณหมออีกท่านช่วยทำการอัลตร้าซาวด์บริเวณกระเพาะปัสสาวะ ซึ่งก็จะได้ฟิล์ม+ผลการตรวจ ผลการตรวจทั้ง 2 อย่างที่ผมกล่าวมา จะถูกนำมาให้คุณหมอรัฐดำรง ธรรมโชติ (UROLOGIST) ช่วยในการให้คำปรึกษา และรักษาโรคให้ผมครับ

และระหว่างที่ผมรอทั้งผมการตรวจทั้ง 2 อย่าง ผมก็ถือโอกาสไปพบกับคุณหมอพนิต ที่แผนกผิวหนัง ซึ่งเป็นอีกเรื่องที่ผมอยากจะเขียนบทความมากๆแต่ขอเก็บข้อมูลอีกสัก 1 เดือน ถึงจะเริ่มเขียนเป็นซีรี่ส์หนังเกาหลีได้ครับ

เมื่อพูดคุยกับคุณหมอพนิต เสร็จเรียบร้อย ก็ได้มีการนัดหมายเพิ่มเติมในวันรุ่งขึ้นว่าจะมาอีกครั้ง เพื่อเอายาที่มีอยู่มาให้คุณหมอดู (อย่างที่บอกครับ เร็วๆ นี้จะรีบพิมพ์เป็นบทความให้อ่านกันครับ) จากนั้นผมก็ลงไปหาคุณหมอรัฐดำรง ที่มาถึงแล้วครับ ที่สำคัญ 2 อย่างคือ ผการวิเคราะห์เชื้อ และอัลตร้าซาวด์ก็พร้อมแล้วเช่นกัน

เข็นรถเข้าไปห้องคุณหมอ ดูคุณหมอมีเนื้อมากขึ้น (ไม่อ้วน ดูพอดีๆ)

ก็พอดีว่า ผมคิดว่าจะยาวเกินไปแล้วครับสำหรับตอนนี้ เอาไว้ต่อตอนที่ 3 ก็แล้วกัน จะได้ทราบว่าผมได้รับคำอธิบายอย่างไร รวมทั้งคุณหมอแนะนำอย่างไรบ้าง

ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
ผู้ทุพพลภาพมืออาชีพ

Preeda Limnontakul (SCI-C6)
Managing Director
mobile : 086-322-9307
Email : preeda.limnontakul@gmail.com
PWD Outsource Managrment Co., Ltd.
70/95 mu 5, Pakkred-Changwattana Rd.,
Pakkred, Pakkred, Nonthaburi, 11120
Tel.: 02-960-6083, Fex.: 02-582-1759
Website : www.pwdom.com

2 comments:

  1. นี่เป็นเหตุผลที่ เดี๋ยวนี้ ผมมักจะใส่ diaper (แพมเพอร์ส) ตลอดเวลา ที่ออกนอกบ้าน
    เพราะมีปัญหาแล้วจะวุ่นวายมาก
    ทั้งขายหน้า เสียงาน

    ส่วนเรื่องติดเชื้อ ระวังคำแนะนำของหมอด้วยนะครับ...
    บางที อาจจะวินิจฉัยพลาดได
    ้สำหรับคนเป็นอัมพาตไขสันหลังครับ

    ReplyDelete
  2. มาอ่านบล๊อคของคุณได้ระยะนึงแล้ว โดยเริ่มอ่านตั้งแต่เร้พแรกทำให้เกิดความรู้สึกว่า คุณเป็นคนที่เข้มแข็งมากจริงๆค่ะ มากจนสามารถทำให้เกิดแรงบันดาลใจ กับคนที่กำลังรู้สึกท้อแท้หรือว่าเหนื่อยกับชีวิตได้เลย

    พอมองดูคุณแล้วรู้สึกว่า ปัญหาที่เรามีอยู่เป็นเรื่องเล็กน้อย และหลายครั้งมันก็เป็นสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง

    แต่คุณทั้งที่ร่างกายมีอุปสรรคอย่างนี้ แต่กลับไม่เคยท้อแท้ใจ ทั้งยังเข้มแข็งอย่างที่สุด

    เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ และขอคุณพระคุ้มครองคุณตลอดไป บุญที่ได้จากวิทยาทานนี้ เชื่อว่าจะส่งให้คุณมีความเบากายใจเพิ่มมากขึ้น และมีกำลังต่อสู้

    ดิฉันจะเข้ามาอ่านเรื่องของคุณต่อไปเรื่อยๆ ยังไงก็ขอเอาใจช่วย และขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่มีค่าเหล่านี้ค่ะ


    จาก บลูค่ะ

    ReplyDelete

Follow me on Twitter
Visit me on Facebook