77 : กางเกงยีนส์กับคนพิการ เกี่ยวกันยังไงเนี่ย

เขียนที่บ้าน 30 ธันวาคม 2553

สวัสดีครับ เพื่อนๆ ที่ตามอ่านบทความด้านคนพิการของผม ผมต้องขอโทษเพื่อนๆ นะครับที่หายไปนานมากๆ ครับ เป็นเพราะว่า ผมมีงานมากขึ้นกว่าเดิมมากครับ สามารถตามอ่านงานที่ผมทำได้ที่ http://preedatracking.blogspot.com/ ซึ่งจะรวบรวมความเคลื่อนไหวของผมทั้งหมด ผมเอาแต่ที่ออกนอกบ้านหรือมีคนมาที่บ้านนะครับ อาจมีความเคลื่อนไหวอื่นๆ บ้าง

และช่วงที่ผ่านมาก็ยังได้ไปช่วยงานน้ำท่วมให้กับพี่ปรเมศวร์ มินศิริ Thaiflood.com โดยดูแลเรื่องการระดมทุนซื้อเรือพาย และตั้งทีมอาสาคนพิการดูแลงานเบื้องหลังฐานข้อมูลให้ Thaiflood.com ครับ ซึ่งทำให้ช่วงนี้เองที่ผมต้องไปข้างนอกบ่อยมาก จึงต้องเปลี่ยนมาใส่ "กางเกงยีนส์" งั้นมาตามอ่านที่มาที่ไปของความข้องเกี่ยวของผมกับกางเกงยีนส์ หลังจากที่มาเป็นคนพิการ กันนะครับ


ตอนที่ผมเป็นคนพิการรุนแรงใหม่ ผมได้มีโอกาสพบกับพี่กิตติชัย (คนพิการรุนแรงระดับ C-4 ที่ขยับได้เฉพาะคอขึ้นไป) ผมเห็นพี่กิตติชัย ใส่กางเกงยีนส์์ ผมคิดต่อเลยว่า ดูแล้วน่าอึดอัด ไม่น่าจะสะดวก ใส่ลำบาก ทำให้คนดูแลเราอาจจะเอือม ถ้าต้องใส่ออกข้างนอกทุกครั้ง ที่สำคัญคือ ผมไม่ได้กางเกงใน (ณ ตอนนั้น) เหมือนกับคนพิการรุนแรงคนอื่นๆ เช่นกันที่ไม่ใส่กางเกงใน ที่นี้นึกไปเรื่อยเลยครับ ถ้าไม่ใส่กางเกงใน แล้วใส่ยีนส์ มันคงจะแข็งกระด้าง สาบกางเกงคงจะแยงร่องก้น แล้วผ้านยีนส์มันแข็ง อาจทำให้เกิดแผลกดทับ ดังนั้นผมจึงมองข้ามกางเกงยีนส์ไปเลยครับ ใส่แต่กางเกงวอร์ม ดีกว่า

จนกระทั่ง ปัจจัยทุกอย่าง ลงตัว ผมจึงเปลี่ยนความคิดใหม่ ที่คิดว่า "ใส่กางเกงยีนส์" ดีกว่า ด้วยเหตุผลต่างๆ ดังนี้

  1. เริ่มจาก ผมเห็นผู้หญิงที่มรัก เธอใส่กางเกงยีนส์บ่อยๆ ซึ่งในอดีตก่อนรถคว่ำ ผมก็ใส่ยีนส์ตลอด มันสะดวกมาก จึงมีความคิดว่า อยากใส่บ้าง ในโอกาสบางโอกาส จะได้คู่กันได้ เธอจึงซื้อให้ตามคำขอจากผม ทีนี้ก็มี กางเกงยีนส์ แล้วครับ (แต่ขอโทษนะครับ ไม่ค่อยได้ใส่เลย ใส่น้อยมากครับ เพราะเกรงจคนใส่ให้ ก็คือ น้องสาว หรือคุณแม่)
  2. เวลาใส่กางเกงวอร์ม แล้วขึ้นรถ TAXI พอเจอเบาะผ้า ก็เรียบร้อยเลยครับ ผ้ากางเกงวอร์มติดกับเบาะเลยครับ หนบๆ ไม่สะดวกเลย
  3. ผมค่อนข้างให้ความสำคัญกับการใส่กางเกงใน ซึ่งหลังๆ ไม่ต้งดัดแปลงกางเกงใรน ให้ยุ่งยาก อะไรเลยครับ เพียงเปลี่ยนเทคนิคการติด ผ้าเทป (ไมโครปอร์) ให้ถูกตำแหน่ง ก็ใส่กางเกงในปกติได้แล้ว ไว้ผมจะหาโอกาสถ่ายภาพมาให้ดูครับ (รณรงค์นะครับ ให้คนพิการรุนแรงมาใส่กางเกงในกันเถอะครับ)
  4. ผมมีคนดูแลใหม่ ชื่อ "น้องได" (เห็นว่า คลอดที่หัวบันไดบ้าน แม่เลยั้งชื่อว่า "ได") ขยัน ทำตามที่ผมสั่ง ที่ต้องการ แล้วก็ได้พูดคุยกันแล้วว่า ใส่กางเกงยีนส์ลำบาก น้องได ว่าไม่เป็นไร เป็นงานของเขา โอ้โห อย่างนี้เต็มที่เลยครับ
  5. เวลาผมนั่งในรถ เมื่อเจอเบาะผ้า ก็ไม่มีปัญหาเรื่องผ้าติดเบาะแล้วครับ เพราะเป็นกางเกงยีนส์ แต่เวลานั่งแล้ว ต้องจัดผ้ายีนส์ให้เรียบร้อย ไม่มีรอยพับ ก้อนจะได้ไม่มีโอกาสเป็นแผลกดทับนะครับ บวกกับมีกางเกงในด้วย สบายครับ ผ่านฉลุย
ทีนี้ผมก็เข้าใจแล้วว่า ทำไมพี่กิตติชัย ถึงใส่กางเกงยีนส์ครับ หวังว่าบทความนี้ คงเ็ป็นประโยชน์กับเพื่อนคนพิการท่านอื่นๆ นะครับ แต่อยากขอว่า ถ้าจะใส่กางเกงยีนส์ ก็ควรจะใส่กางเกงในด้วยนะครับ

1 comment:

Follow me on Twitter
Visit me on Facebook