101 : ตัดผมสกินเฮด ตัดความวุ่นวายในชีวิต ความลงตัวเมื่อมาเป็นคนพิการรุนแรงครับ

สวัสดีครับเพื่อนๆ ช่วงนี้เข้าหน้าร้อน เมื่อวานนี้ผมได้ไปธุระข้างนอกแล้วกลับมาบ้านเร็ว จึงแวะร้านตัดผมหน้าหมู่บ้าน ตัดสินใจตัดทรงสกินเฮดไปเลย เพราะว่าดูแลง่าย สะดวก ทั้งกับตัวผมเอง และน้องสาวที่ต้องคอยดูแล และสระผมให้ ผมยาวก็ดูแลยาก ทรงนี้สุดยอดแล้ว ยังดีกว่าช่วง 5 ปีแรกที่ผมโกนหัวเลย ที่ให้มีหัวดำๆ นิดหน่อยเพราะเผื่อออกข้างนอกบ้างครับ ที่คิดจะตัดผมก็เพราะว่า เมื่อครั้งที่ไปสำรวจเส้นทางขี่จักรยาน และพื้นที่เกษตรของผู้ประสบภัยทีี่จังหวัดชัยนาท

อากาศร้อนมาก ผมต้องขอให้พี่ดวงพร อิฐรัตน์ ช่วยเอาน้ำเปล่ารดหัว รดหน้า รดหลัง เทใส่กางเกง อีกต่างหาก ไม่งั้นคงจะแย่มาก เนื่องจากผมไม่สามารถขับเหงื่อได้ครับ ด้วยอาการของความพิการในระดับที่เป็นอยู่ มีอาการคล้ายโรคลมแดด จึงอยากเขียนบทความไว้ เผื่อเป็นทางเลือกให้กับเพื่อนคนพิการนะครับ ว่าการตัดผมให้สั้นๆ สุดๆ นั้น มีนัยยะแฝงเช่นกัน ซึ่งผมอาจจะไม่เคยสังเกตุ แต่พี่ดวงพร ได้ให้ทรรศนะไว้ว่า การที่ตัวผมไม่ได้คำนึงถึงรูปลักษณ์สักเท่าไหร่ ไม่ต้องห่วงหน้าตา ว่าต้องไว้ผมถึงจะดูดี ถือว่าเป็นคนที่สามารถตัดอะไรๆ ได้หลายๆ อย่างในชีวิต


ภาพนี้ตัดต่อมาจากภาพที่ถ่ายคู่กับคุณแก้วตา ปริศวงศ์

ทำให้ผมนึกไปถึง การตัดใจไม่คิดถึงความพิการที่อยู่ข้างหน้าผมเมื่อตอนอยู่ รพ. ผมแทบจะไม่ได้นึกถึงว่าต้องให้ตัวเองดูดี เวลามีนักข่าวหรือสื่อฯ มาสัมภาษณ์ที่บ้าน จนบางครั้งมีคนทักว่า ทางรายการไม่ดูแลให้หรือ อยากปกป้อง หรือช่วยพูดแทนคนทำงานว่า เขาถามทุกราย แต่ผมบอกว่าไม่เป็นไร ไม่สนใจ ยกเว้นบางรายการที่ไม่ยอมก็จะมีช่างแต่งหน้าทำผมมาดูแลให้

ผมเองก็พึ่งมาฉุกคิดว่า บางครั้งเรื่องการตัดผมนั้น ก็สามารถที่จะวัด หรือประเมินคนได้เช่นกัน หวังว่าบทความนี้จะพอเป็นประโยชน์กับทั้งเพื่อนคนพิการที่จะตัดผมเพื่อคนอื่นๆ บ้างนะครับ ถ้าเราเคยตัดผมเพื่อตัวเรามามากพอแล้ว

พิมพ์เมื่อ 12 มีนาคม 2555

No comments:

Post a Comment

Follow me on Twitter
Visit me on Facebook