73 : การดำรงชีวิตอิสระกับการมีรายได้ (ฉบับย่อ ครับ)

สวัสดีครับ เพื่อนๆ ที่ได้อ่านบทความของผม ผมเคยเขียนบทความที่ 72 : การดำรงชีวิตอิสระกับการมีรายได้ เพื่อจะได้นำไปตีพิมพ์ในคอลัมน์ "ชีวิตอิสระ" แต่เนื่องจากเป็นบทความที่ยาวมาก ทางจุลสารมีพื้นที่เพียง 1 หน้าเท่านั้น เพื่อนคนพิการจึงช่วยปรับบทความให้ ผมจึงขออยากนำมาลงไว้ในบล็อกอีกครั้งครับ เพราะว่ากระชับ และสื่อความหมฝายได้เหมือนเดิม ลองอ่านกันอีกรอบนะครับ

............................................................................
สวัสดีครับ เพื่อนๆ ที่ตามอ่านบทความในคอลัมน์"ชีวิตอิสระ"ของเรานะครับ วันนี้ผมอยากนำเสนอบทความเรื่อง "การดำรงชีวิตอิสระกับการมีรายได้" ที่ถือว่าน่าสนใจสำหรับตัวผมเลยนะครับ
คนพิการ คนไม่พิการ เป็นคนเหมือนกัน ศักดิ์ศรีของการมีชีวิตเท่าเทียมกัน ต่างกันที่ข้อจำกัดของแต่ละคน ดังนั้นแล้ว คนพิการจะอิสระได้ ต้องเริ่มทางด้านความคิดครับ คือต้องคิดได้ คิดเป็น ต้องคิดให้ได้ว่า คนเราทุกคนมีข้อจำกัด แต่เราต้องรู้จักข้อจำกัดต่างๆเหล่านั้นและเรียนรู้ที่จะหาวิธีใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและมีคุณภาพบนข้อจำกัดนั้น ซึ่งหลักการนี้ทั้งคนพิการ หรือคนไม่พิการ ก็ไม่ต่างกัน เรียกว่าเป็นหลักการสำหรับทุกคนเลยครับ สรุปได้ว่า คนพิการ ต้องให้ความสำคัญกับแนวคิด หรือวิธีคิดในเชิงบวก พิการเท่าไหร่ไม่สำคัญเท่าพิการทางใจ พิการทางความคิด คิดว่าพิการเลยออกข้างนอกไม่ได้ ก็คือออกไม่ได้ คิดว่าพิการ ทำอะไรไม่ได้ ก็ไม่ได้ ดังนั้น คนพิการ ต้องคิดเป็น คิดได้ก่อน ผมขอให้นิยามของ "คนพิการทีคิดเป็น คิดได้ เข้าใจคิด" ว่า คนพิการคนนั้น มี "ความคิดอิสระ" แล้ว .....อ่านต่อ

No comments:

Post a Comment

Follow me on Twitter
Visit me on Facebook